Pamiętam, jak bardzo się cieszył, gdy pod koniec studiów zdawałem na mój pierwszy czarny pas. Od razu poprosił mnie o kopię dyplomu i oprawioną powiesił w swoim domu w widocznym miejscu. Zawsze wypytywał mnie skrupulatnie o moje kolejne stopnie mistrzowskie, uprawnienia trenerskie, o rozwój klubu, o zorganizowane imprezy i o moich mistrzów, których wszystkich był w stanie wymienić z imienia i nazwiska, i pamiętał zawsze, skąd pochodzą oraz jakie stopnie w sztukach walki posiadają. Swoich dyplomów jednak nigdy nie eksponował, dlatego też dowiedziałem się o nich bardzo późno. Niektóre z nich po raz pierwszy na własne oczy zobaczyłem dopiero po śmierci Taty. Mimo, że opowiadał mi o swoich młodzieńczych treningach judo i podnoszenia ciężarów czy boksu, to jednak nigdy nie chwalił się wynikami, a przecież miał czym. Zdobywał nawet miejsca medalowe w Mistrzostwach Okręgu. Miał pierwsze miejsce w konkursie siłaczy, drugie w trójboju olimpijskim, trzecie w judo i był wielokrotnym mistrzem w zawodach strzeleckich różnej rangi.

Dzisiaj, będąc trenerem klasy mistrzowskiej w karate i w przeciąganiu liny, porównuję swoje aktywności sportowe do aktywności mojego Taty. Tato: sporty walki – judo, boks, sporty siłowe – podnoszenie ciężarów, sporty precyzyjne – strzelectwo. Ja: sporty walki – karate, jiujitsu, sporty siłowe – przeciąganie liny, sporty precyzyjne – strzelectwo oraz kilka innych sportów.

Samo tak wyszło. Jestem dumny z mojego Taty i wierzę, że nadal przygląda się moim poczynaniom w sporcie i trzyma za mnie kciuki.